پوریا پهلوووون کوچولو

سلام به عزيز دلم هر بار كه به خونه ي خاله ميرم  تموم غمهاي عالم ميريزن سرم  خداياخودت صبر بده فقط صبر ... الان دو سه هفته اي از بيماري گل پسر ميگذره ولي هنوز نتونستم اون لحظات ناراحتي دلبندم رو فراموش كنم واي بحال فريدون عزيزم كه چطور با اين غم جانكاه كنار مياد خدايا من ناشكري نميكنم ولي بياد لحظه اي مي افتم كه اگه پدر و مادر فردين هم بالاي سرش بودن شايد اين اتفاق نمي افتاد ولي خدايا شايد كفر مي گويم و حكمت و مصلحت تو چيز ديگري بوده وباز هم ترا شكر ..... همه تو سر در گمي و بلا تكليفي هستيم  و هنوز هيچي از قضايا روشن نشده خدايا به حق اين روزهاي عزيز و اين اعيادمبارك مارو از اين سر درگمي نجات بده وكمك كن تا خون فردين نا حق...

خدايا حكمت قدمهايي را كه برايم بر مي داري بر من آشكار كن تا درهايي را كه بسويم مي گشايي ندانسته نبندم و درهايي را كه مي بندي به اصرار نگشايم   ...

عزيزم هر چند كه دست و دلم به نوشتن نميره و شرايط روحي خوبي ندارم وهر وقت كه ميخوام اين مطلبرو بنويسم تموم غمهاي عالم رو دلم مياندو اشك مجال نوشتن نميده با اين حال خواستم اين تجربه ي تلخو كه به تو هم مربوط ميشه تو وبلاگت بنويسم تا وقتي بزرگ شدي بيشتر مراقب خودت و ادمهاي دورو برت باشيو بدوني گاهي يه اشتباه زندگي چند نفرو دگرگون ميكنه كه قابل جبران نيست ... تو اين دو سه هفته ي اخير اتفاقات ناگوار و بسيار بدي رخ داد كه همه ي مارو ناراحت و حيرت زده كرد وقتي پسر خاله ها راهي سفر مكه شدند فردين كوچولو رو پيش خاله به امانت گذاشتند تا از اون مراقبت كنه قصه ي واقعي و تلخ ما هم از همينجا شروع شد كه چند روزي به برگشت حاجيها بيشتر نمونده بود كه ...

چند وقتیه اینترنتمون باز قطع شده و امروز هم اومدم کافی نت تا پست جدید بزارم وبه دوستان سری بزنم . تا چشم بهم زدیم سه سال ابتدایی هم مثل برق و باد گذشت انگار همین دیروز بود که با ذوق و شوق کودکانه ات به جشن شکوفه ها می رفتی و در آغاز راه بودی و دوست داشتی با سواد بشی خدا را شکر امسال هم با موفقیت گذشت و شیرینترین خاطره ی امسال هم جشن تکلیفت بود که مرحله ی جدیدیرو تو زندگیت آغاز کردی .امیدوارم و برات دعا می کنم که همه ی مراحل زندگیتو با موفقیت سپری کنی خسته نباشی دختر گلم ...